ZGODA NA PRZETWARZANIE DANYCH – OSTATECZNOŚĆ

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) „RODO” stanowi o podstawach prawnych przetwarzania danych osobowych. Jedną z przesłanek przetwarzania tzw. danych zwykłych takich jak m. in. imię, nazwisko, PESEL, numer telefonu, adres email – jest zgoda osoby fizycznej.

Mimo, iż art. 6 ust. 1 lit a RODO wymienia zgodę na pierwszym miejscu wśród przesłanek legalizujących przetwarzanie danych osobowych, powinna być ona stosowana w przypadku gdy przetwarzania danych nie można oprzeć na innej podstawie wymienionej w art. 6 ust. 1 od lit b – f. Zgoda na przetwarzanie danych osobowych nie jest jedynym sposobem rozwiązania problemu legalności przetwarzania danych osobowych. Pamiętać należy, że jest jednym z wielu rozwiązań.

Dlatego przed rozpoczęciem przetwarzania danych osobowych Administrator powinien za każdym razem weryfikować cel przewarzania oraz czy nie zachodzą pozostałe podstawy prawne z artykułu 6 ust. 1 RODO zanim uzyska od osoby fizycznej zgodę na przetwarzanie danych osobowych. Dopiero, gdy okaże się, że takowe nie występują, można rozważyć zebranie zgód.

Dla przykładu pozyskiwanie zgody na przetwarzanie danych w celu zatrudnienia pracownika jest błędną praktyką ponieważ przetwarzanie danych odbywa się na podstawie przepisów powszechnie obowiązującego prawa, a więc nie ma przesłanek do stosowania tej podstawy prawnej.

Powyższe jest istotne z uwagi na konsekwencje, jakie zgoda za sobą niesie, które zostały wskazane w art. 7 ust. 3 RODO.